Kasutaja pandora päevik
გადაიპენტა თეთრად ტკივილი,
სულში ნაცნობი, ცივი ქარია...
არ მინდა ახლა ბედთან ჩივილი,
უბრალოდ შენთან მინდა ძალიან...
ბედნიერებავ, როგორ ავცდით გზაში მე და შენ,
შენ დამემალე,
მე კი ცრემლმა ფერი მიცვალა,
დამალევინა პოეზიამ შავი ზედაშე,
შენი ადგილი, ჩემს ხეულში გარდაიცვალა.
დარდმა შემიპყრო,
მე ვერ დაგპირდები დიდებას
და არც უფსკრულისკენ მიმყავხარ,
რა გითხრა ამაზე ლამაზი-
მიყვარხარ!
ან რა შემიძლია ვინატრო,
გარეთ წვიმს,წვიმა ეფერება ფოთლებს ნამიანს
ზეციდან დაბლა ერეკება წვეთთა არმიას
წვიმის წვეთივით ეს ცხოვრება ერთი წამია
გარეთ წვიმს,წვიმის ციდა წვეთებს დარდი არ მიაქვთ...
გარეთ ქუჩებია ისევ სისხლიანი,
თუ არ გავუფრთხილდი ნერვებს - დამაწყდება...
სულში ისევ ძველი დარდი მიღრიალებს,
მჯერა,
მხოლოდ შენი სუნთქვით დამარცხდება.
მოდი,
გეხვეწები,
ასე ბანალურად,
გთხოვ და...
ვნების ღამეა ვარსკვლავები როკავენ ცაზე,
და მეც სიყვარულს გეფიცები უგონოდ მთვრალი,
ღვნის ბრალია, არ შემიძლია ჩემო პატარა
უსიყვარულოდ ქვეყანაზე ღიმილი ქრება
კოცნის სურვილი იკარგება უსიყვარულოდ
უსიყვარულოდ გული გულსაც ვეღარ პოულობს
და ვერც სიცოცხლე ვერ ზეიმობს უსიყვარულოდ.
უსიყვარულოდ დედის ხელსაც ვეღარ დაჰკოცნი
მამის ხსოვნაც კი იბინდება უსიყვარულოდ
უსიყვარულოდ ბაღში ვარდი ჭკნება უაზროდ
ხეზე შევნიშნე ბეღურა
თავზე შლიაპა ეხურა
გულმკერდს ფარავდა ტოტები
წელს ქვემოთ ეცვა შორტები.
ვკითხე რას შვები,რად ფანტავ ნოტებს
გაიღიმა და დახედა ბოტებს
მპასუხობს ტყეში ვიშენებ დაჩას
და თან ფილტრიან სიგარას ქაჩავს.
უსიყვარულოდ
უსიყვარულოდ
მზე არ სუფევს ცის კამარაზე,
სიო არ დაჰქრის, ტყე არ კრთება
სასიხარულოდ....
უსიყვარულოდ არ არსებობს
არც სილამაზე,
არც უკვდავება არ არსებობს
უსიყვარულოდ.
მაგრამ სულ სხვაა სიყვარული
უკანასკნელი,
როგორც ყვავილი შემოდგომის
ხშირად პირველს სჯობს,
იგი არ უხმობს ქარიშხლიან
უმიზნო ვნებებს,
არც ყმაწვილურ ჟინს, არც ველურ ხმებს
იგი არ უხმობს...
და შემოდგომის სიცივეში
ველად გაზრდილი,
ის გაზაფხულის ნაზ ყვავილებს
სულაც არა ჰგავს...
სიოს მაგივრად ქარიშხალი
ეალერსება
და ვნების ნაცვლად უხმო ალერსს
გარემოუცავს.
და ჭკნება, ჭკნება სიყვარული
უკანასკნელი,
ჭკნება მწუხარედ, ნაზად, მაგრამ
უსიხარულოდ.
და არ არსებობს ქვეყანაზე
თვით უკვდავება,
თვით უკვდავებაც არ არსებობს
უსიყვარულოდ!
წვიმს და ტუჩებზე მადნება სევდა..
ისევ გეძახი და მუდამ გელი...
იცოდე, მუდამ მემახსოვრება,
როცა მიყვარდა ღიმილი შენი....
წვიმს და წვეთები მასკდება შუბლზე,
მე, ისევ ვდგავარ ქუჩაში მარტო...
ვარ ოცნებების დაკარგვის ზღურბლზე,
და წვიმის წვეთებს არაფრად ვდარდობ...
წვიმს, ჩემი გულიც გაგიჟდა მუნჯი...
და ისევ ვნაღვლობ, ისევ მარტო ვარ...
მე მიყვარს ცაზე ოცნება ლურჯი,
ღრუბელმა ობლად რომ მიატოვა...