არწივი საერთოდ ლეშს არ ეკარება,როგორც არუნდა გაუჭირდეს შიმშილისაგან.მოხდა ისე რომ ძალიან შეაწუხა შიმშილმა,ვერაფერი ვერ მოინადირა.შიმშილით დასუსტებული დაფარფატობდა ჰაერში და ეძებდა რაიმე მოეხელთებინა რომ შიმშილი მოეკლა.უცებ ქვევით დაინახა რომ ლეში ეგდო და ვერ გადაეწყვიტა როგორ მოქცეულიყო,აუქროლ-ჩაუქროლებდა იმ ადგილს და ბოლოს შიმშილისგან დაძლეული დაეშვა მისკენ.ამ დროს თოფმა იგრიალა და არწივს მოხვდა იქვე ჩასაფრებული მონადირის ტყვია.სისხლისაგან დაცლილმა არწივმა თავი წამოსწია და აღმოხდა: გმადლობ ღმერთო, რომ უკადრებელი არ მაკადრებინეო.

არავის გვეკადროს უკადრებელი.თუნდაც სიკვდილის სულზე მოსწრება ღირს ამისთვის.

Like! 3