• Ku do te me cosh kete here? Mendjet e te dashuruarve me kane merzitur dhe vetja me duket shume i cuditshem kur ndodhem atje. Sot hmm... Sot me zgjidh nje vend te vecante. Pa re ne qiell, pa zera te frikshem, pa mendime raskapitese.

Te duket sikur te kerkoj shume? Ndoshta. Ndoshta jo. Sot jam keq. Jam shume i ndjeshem. Ndaj te bukures, ndaj te hidhures, ndaj te egres. Eshte vertet keq kur ujrat e detit tend shpirteror jane qetesuar mbasi shikon me kthjellet, kupton me mire, mendon me qete. Do te pyesesh ku qenron e keqja ketu?

E thjeshte. Pikerisht ne keto momente kur ti mendon se cdo gje eshte ne rregull dhe truri i qetesuar behet me largpames, kupton kaosin ne te cilin ndodhesh, qe te rrethon, qe po te mbledh rrethin cdo dite e me teper duke te shtyre drejt humneres dhe ti sheh veten tashme ne buze te saj. Kurse kur mendja jote eshte e zene duke kerkuar nje rrugedalje per ti paraprire enderres akoma te parealizuar asqe nuk perpiqesh te shohesh me larg hundes tende.

Ndaj enderr e dashur. Mos me ler vetem. Me co diku larg, teper larg. Nqs ka mundesi aq larg sa rruga per kthim te vazhdoje deri ne fund te jetes sime. Mos kem me asnje cast qetesie, asnje cast qartesie, asnje moment qe te mos jem i zene se menduari per veten ose me sakte per endrren time.

E hidhur apo jo? Kjo eshte e verteta te tjerat me duken halucinacione. Duhet te zgjedhesh se cfare do te besh. Nje vrapues i pafat qe hesht para acarit te akullt qe e pushton cdo dite e me teper per ta shnderruar ngadale ne nje cope akulli, me pas ne nje pellg me uje dhe ne fund ne nje atom mikroskopik ui qe ngrihet lart ne masen e madhe inerte te quajtur ajer.

Ose ne nje "realist" objektiv qe dita dites duket sikur vdes pak nga pak, para cdo zbulimi qe ben mbi te fshehtat e medha te natyres se vet....

Meeldib! 2