Hər bir işdə,istənilən situasiyada çalışaq ki önmühakiməli olmayaq. Ola bilər ki kimsə həyatda təcrübəli olsun,fəhminə güvənib kiminsə haqqında,nəyinsə haqqında mülahizə yürütsün,nəticə çıxartsın. Mən insan sərrafıyam filankəs belədir.. Və ya əşi elə də olmalıydı,mən bilirdim,onun kimiləri çox görmüşük..

 Unutmayaq medalyonun o biri üzü  bizim üçün qaranlıq olur unutmayaq. Başqaları üçün də özünüz üçün düşündüklərinizi düşünün. İnanın ki özümüzü dəyərləndirsək o qədər səhv taparıq ki. Həm onu da unutmayaq ki gül düşünsək gülüstan,tikan düşünsək tikanlıq yaranar.

KİÇİK BİR HEKAYƏ

Uzaq kendlerin birinde, heyat yoldaşı, övladi hele dünyaya gelmeden vefat eden, tek başına yaşayan hamile bir qadın vardı. Qadın, özüne yaninda heyan olması üçün dağda yaralı olaraq tapdığı bir gelinciyi evinde beslemeye başladı.
Gelincik qadının yanından bir an bele ayrılmazdı. Her ne qeder ev heyvanı olmasa da, gelincik olduqca ehilleşmişdi.
Bir neçe ay sonra qadının ovladı dünyaya gelir. Tek başına bütün cetinliklerle çarpışmaq ve övladına bu muhitde baxmaq qadın üçün olduqca çetin idi.
Günler keçdi. Qadın bir gün yarimsaatliq evden ayrılmalı olur. Gelincikle körpe evde tek qalmışdılar. Aradan biraz zaman keçdi ve qadın eve geldi. Gelinciyi ağzı qanlı bir şekilde evin qarşısında gördü, ağlı başından çıxdı sanki. Ana qezeb ve böyük hiddetle, övladını yediyini düşündüyü gelinciyi yerden bir deyenek götürüb döymeye başladı. Yazıq heyvan qanlar içinde canını tapşırdı. Ele o zaman içeriden körpenin ağlamaq sesini eşiden ana çaşğınlıqla eve daxil oldu içeride uşağını beşiyinde gördü ve beşikde uşağın yanında parçalanmış, alqan edilmiş bir ilan ölmüşdü.

"Nəyi etdiklərini bilib də, niyə etdiklərini bilmədən insanları yaxşı və ya pis deyə ayırmayın". ( Hz Mevlana)

 

Meeldib! 7