2 insan olur. Allah bunların ikisinədə bir məharət verir. Birinin əlində pambıq əsla yanmaz, nə qədər yandırsanda pambıq alovlanmır. Birinin isə əlində aşsüzəndə su qalar, yerə 1 damcı belə olsa dağılmazdı. Biri kəndə yaşayır, biri isə şəhərdə. Bunlar hər ikisi bir-birini tanıyırmış. Və bir gün şəhərdə yaşayan kənddə yaşayana deyirki mən səni yaxşı tanıyıram, sən əgər şəhərdə yaşasan günah işlədərsən...

Kənddə yaşayan - Yox düz demirsən

Şəhərdə yaşayan - Gəl yoxlayaq, sabah səni gözləyirəm. Səhər açılır və bunlar zəngləşib görüşrlər.

Kənddə yaşayan - Yaman acmışam

Şəhərdə yaşayan - Gəl gedək restoranda oturub yemek yeyek

Kənddə yaşayan - Olar

Bunlar gedib otururlar doyunca yeyib, içirlər. Sonra rəqqasələr gəlib oynamağa başlayırlar. Və kənddən gələn özündən asılı olmadan qızlara baxır. Şəhərdə yaşayan isə heç bir şey olmamış kimi rahat oturur və heç kimə baxmır. Şəhərdə yaşayan kənddə yaşayana deyir. İndi pambığı yandır görüm və yandırır, pambıq alışmağa başlayır.