Zielono nam w głowie i fiołki w niej kwitną

Na klombach mych myśli sadzone za młodu,

Pod słońcem, co dało mi duszę błękitną

I które mi świeci bez trosk i zachodu.

Obnoszę po ludziach mój śmiech i bukiety

Rozdaję wokoło i jestem radosną

Wichurą zachwytu i szczęścia poety.

Co zamiast człowiekiem, powinien być wiosną.

* Kazimierz Wierzyński

Meeldib! 4