ვერ დავიკვეხნი, რომ თავს არაჩვეულებრივად ვგრძნობ, მაგრამ მშვიდად ვარ იმ ადამიანების გზად ჩამოტოვების შედეგად, რომლებსაც ვერ გაურკვევიათ რა უნდათ თავიანთი თავისგან და მეც მიშლიან ხელს, ყველაზე მეტად კი საკუთარ თავს.
არსებობენ ადამიანები, რომლებსაც არ ესმით რა იპოვეს, ან დაკარგეს, არ ესმით რომ სიცოცხლე მალე მთავრდება და არ ესმით რა ბედნიერები არიან მაშინ, როცა თავი ყველაზე უბედურები ჰგონიათ. არ ესმით, რომ მათი აწონილ-დაწონილი და გამიზნული სიტყვები ყველაზე მძიმე შედეგს იმკის, არ ესმით რომ მხოლოდ საკუთარ თავზე ფიქრით ეგოისტდებიან და ამით ნელ-ნელა მშორდებიან, მშორდებიან და სიყვარულიც ერთ ძველ მოგონებად იქცევა.
დაე, იყვნენ მიტოვებულნი მოგონებებშიც!:)მე ძალიან კარგად ვარ ვოტ:))

Meeldib! 15