თეთრი მშვიდი ვარდები,არასოდეს
არ ხმება,
თოჯინები უცქერენ თეთრ
ნიღბიან ხუმარებს...
ხან მასკარადს მართავენ,ხანაც
სცენა მდუმარებს!
გატეხილი ნიღაბი ახლა
მთავარ როლშია.
მისთვის ოქრო, ალმასი
ახლა უკვე გროშია,
ის აიღებს მეფის კვერთხს
და მანტიას მოისხვას...
ერთ ცივ ფიფიქად გაყინავს..მზეს
სხივების მოისარს..
აქ დღე სულ ერთ ფერშია,დრო
კი მაინც მიფრინავს
შენი თმების გრიგალი..გადაღლილ
ძვლებს მიყინავს...
იმოსება ნატვრის ხეც
დაძონძილი ფოთლებით...
გარღვეულ ცას ავსებენ
ელმავლები ორთქლებით..
ჩამოხრჩობილ სურვილებს
ნუგეშსაც არ ეტყვიან...
ოცნებები ოცნებებს,ოცნებებში
ეტრფიან...
Kommentaare veel ei ole.
Lisa kommentaar, ole esimene!