Kasutaja Qraciano päevik
-Kendime mektuplardan; zaman: eski zaman-
(Kendimi yırtıyorum kendimden, kendime yamıyorum..kendimi söküp kendimi dokuyorum..Yıkıp kendimi kendime inşâ ediyorum. Dalımda bir dikenim; yine kendime batıyorum. Hem; hep!)
Kalbimi öyle iyi tanır oldum ki lili; kalbim de beni! Böyle olunca, bana bir şeye onunla bakmaktan başka bir şey bırakmıyor! Biri de onunla bakınca hiçbir şeyin aslından öte, taklit bir anlamı üstüne örtüp “gerçek benim; ben gerçeğim!” diye ortalıkta seyran etmesine izin vermiyor, kapısına başka bir yüzle gelse aldatamıyor, bir çırpı sıyırıp atıyor o, aslına ait olmayan yüzü! Acı değil mi bu?! Oysa öyle güzeldi ki aldanışlar, yanlışlar, yanlışlarla birlikte yanılışılar, yanılışların ardından yanışlar. ‘insan…
